Δεν ξέχασε ποτέ πως είναι να είσαι ένας νέος ενθουσιασμένος με τα αυτοκίνητα, κατέληξε από την Αργεντινή στην άλλη άκρη του κόσμου απεγνωσμένος να εργαστεί σε έναν από τους Ιταλούς κατασκευαστές των αυτοκινήτων των ονείρων του.
Τώρα κατασκευάζει ο ίδιος αυτοκίνητα που στοιχίζουν εκατομμύρια, στην ίδια κοιλάδα με τους άλλους, η στάση του όμως προς όλους αυτούς που προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση είναι ισότιμη. Αυτό φαίνεται και από την πολιτική που αφορά τους επισκέπτες στο νέο του εργοστάσιο, για το οποίο μπορεί να «κλείσει» μια ξενάγηση ο οποιοσδήποτε με 30€ σε αντίθεση με την Ferrari όπου αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο πελάτης της εταιρίας. Αν και δεν είναι αρχιτέκτονας, το κτήριο έχει την προσωπική του σφραγίδα, αυτός εμφύσησε την πρωτοτυπία και το καλλιτεχνικό οίστρο που βρίσκει κανείς και στα αυτοκίνητά του.
«ένα αυτοκίνητο ολοκληρώνει τον σκοπό του μόνο όταν καταφέρνει να σε φωτίζει κάθε φορά που το κοιτάς»
Η ιστορία του είναι απλή αλλά και περίπλοκη ταυτόχρονα. Γεννήθηκε στην Αργεντινή από μετανάστες Ιταλούς γονείς, στα 20+ σχεδίασε και κατασκεύασε το πρώτο του αυτοκίνητο ένα μονοθέσιο Formula 2, όπως ήταν αναμενόμενο δεν τον χωρούσε ο τόπος ούτε τον ενδιέφερε η σχεδίαση βαρετών οικογενειακών αυτοκινήτων στην αργεντινή εταιρία όπου εργαζόταν. Το 1983 φεύγει για Ιταλία, προορισμός η πεδιάδα των τιτάνων, εκεί με την βοήθεια του Juan Manuel Fangio πιάνει δουλειά στην Lamborghini
«όταν πουλάς αυτοκίνητα τα οποία έχεις κατασκευάσει η αίσθηση υπευθυνότητας απέναντι στον πελάτη αυξάνεται δραματικά»
Η άνοδός του υπήρξε κατακόρυφη ο εργοδότης του όμως προσπάθησε να περιορίσει τον τρόπο σκέψης του, έτσι έφυγε το 1991 και άρχισε να κατασκεύαζε κομμάτια από ανθρακόνημα για την Formula 1, το 1993 ξεκίνησε την κατασκευή του δικού του supercar, το οποίο ονόμασε Zonda και παρουσίασε το 1999 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης. Η επιτυχία ήταν τεράστια και το νερό μπήκε πλέον στο αυλάκι.
«τον πελάτη δεν ενδιαφέρουν τα κιλά του αυτοκινήτου αλλά τα συναισθήματα που του δημιουργεί»
Στηρίζεται από την οικογένειά του και συγκεκριμένα από του δύο γιους του, λέγοντας πως είναι οικογενειακή υπόθεση και πως η έμπνευση προέρχεται από τον Leonardo da Vinci ο οποίος πριν από 500 χρόνια συνδύαζε την μηχανική με την καλλιτεχνία. Έτσι οι Pagani είναι γνωστοί για την προσοχή στην λεπτομέρεια και το γεγονός ότι κατασκευάζουν ακόμα και κομμάτια που δεν είναι ορατά με καλλιτεχνική διάθεση, με τη σκέψη πως πρέπει να είναι όμορφα ακόμα και όταν βρεθούν μόνα εκτός αυτοκινήτου.
«ο κόσμος αμέλησε την ομορφιά, εμείς οι Ιταλοί όμως έχουμε την υποχρέωση να νοιαστούμε για αυτήν, γιατί είμαστε δημιουργοί όμορφων πραμάτων εδώ και πολλούς αιώνες»
Η παραγωγή θα μπορούσε να αυξηθεί σε παραπάνω από 50 κομμάτια ετησίως και τα κέρδη να εκτοξευθούν στα ύψη, σε αντίθεση όμως με τους άλλους CEO που μιλούν συνεχώς για επέκταση ο Pagani δεν θέλει να αλλάξει τίποτα.
«Το 1999 ήταν η χρονιά της άφιξής μας. Ήταν η αρχή. Η πρώτη ημέρα. Πιστέψαμε σε αυτήν την αρχή και τα καταφέραμε.
Δημιούργησε έναν νέο τρόπο να κατασκευάζει αυτοκίνητα και θα μπορούσαμε να ξεκινήσει μια δεύτερη γραμμή παραγωγής πουλώντας χιλιάδες αυτοκίνητα αυξάνοντας τα κέρδη σε 500 εκ.€ ετησίως. Δεν τον ενδιαφέρει όμως στο ελάχιστο.
«δεν θέλαμε ποτέ να γίνουμε μια ακόμα Ferrari, Lamborghini ή Maserati. Τρέφουμε μόνο σεβασμό και αγάπη στην ιστορία της Modena, θέλουμε όμως να παραμείνουμε μικροί και έξυπνοι».
