Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής F1, Jenson Button, μιλάει για τα αυτοκίνητα στην ζωή του και γιατί δεν απέκτησε ποτέ μια McLaren F1. Αν εξαιρέσουμε τα καρτ το πρώτο αυτοκίνητο που οδήγησε ήταν ένα 8βαλβιδο Vauxhall Cavalier 2.0 του 1990 με 150.000 χιλιόμετρα που αγόρασε με τα 2300€ που κέρδισε σε αγώνες καρτ. Ο Jenson Button υποστηρίζει πως αφού έβαλε τροχούς 17 ιντσών και Sachs αναρτήσεις το σκούρο μπλε Cavalier μπορούσε να οδηγηθεί αξιοπρεπώς. Μετά από αυτό οδηγούσε διάφορα αυτοκίνητα τα οποία όμως δεν τα αγόραζε ο ίδιος αλλά του δινόντουσαν, όπως για παράδειγμα ένα Ford Kuga για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Formula Ford και αργότερα ένα Renault sport Megane 2.0 coupe.
Το επόμενο αυτοκίνητο που αγόρασε και κατέχει ακόμα είναι μια κίτρινη μεταχειρισμένη Ferrari 355 GTS η οποία αποκτήθηκε στα 19 του από τις αμοιβές ως οδηγός F1 . Λατρεμένη μέχρι και σήμερα και φορτωμένη με πολλές καλές αναμνήσεις η 355 τον «έμπασε» στο τριπάκι των supercars όπως λέει χαρακτηριστικά. Στην συνέχεια πέρασε μια φάση λίγων μηνών αγάπης και ιδιοκτησίας μιας Bugatti Veyron την οποία όμως πουλήσει αιτιολογώντας την πώληση με την εξής δήλωση: «Ξόδευα πιο πολύ χρόνο ανησυχώντας για τα υπέρογκα ασφάλιστρα και τα 20.000 € για την τετράδα ελαστικών παρά για την διασκέδασή μου με την Veyron. Έπρεπε να την είχα κρατήσει γιατί τώρα στοιχίζει μια μικρή περιουσία».
Η συνέχεια σε ότι αφορά τα ιδιόκτητα αυτοκίνητα είναι το λιγότερο μια έκπληξη για όλους μας γιατί μετά την φάση supercar ήρθε η φάση Van. Αγόρασε δύο Van – camper ένα για το σπίτι του στο Μονακό και ένα για το σπίτι του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ένα από αυτά είναι το γνωστό VW με τον γνωστό κινητήρα 1.2 το οποίο όμως μετέτρεψε σε μια βολίδα 200 ίππων, άλλαξε τις αναρτήσεις, τους τροχούς αναβαθμίζοντάς το ως: το όχημα με το οποίο πήγαινε σε αγώνες τρίαθλου. «Το αγαπάω όπως και την 355 αν και έχω να το δω ή να το οδηγήσω περισσότερο από δέκα χρόνια. Αγόρασα και πούλησα αρκετά αυτοκίνητα τα περισσότερα δεν τα οδήγησα πραγματικά και είναι κρίμα. Είχα μια Porsche GT2 RS και άλλα διασκεδαστικά αυτοκίνητα που όμως δεν είχα χρόνο να απολαύσω. Έτσι αποφάσισα πως ευ εφεξής θα αγοράζω μόνο αυτοκίνητα που θα σημάνουν κάτι για μένα».
Αποκαλύπτει πως στο εφηβικό του δωμάτιο είχε τρεις αφίσες, μια με τον Bart Simpson, μια της Pamela Anderson και μια της Ferrari F40. Όταν μπόρεσε οικονομικά έψαξε βρήκε και αγόρασε μια F40 την οποία οδηγεί λέγοντας πως «είναι ένα τρελό αυτοκίνητο. Δεν έχει τίποτα ηλεκτρονικό επάνω του όλα είναι μηχανικά και η δύναμη έρχεται μονομιάς τόσο έντονα που σε κολλάει στο κάθισμα. Μου θυμίζει την McLaren του 1986 του Alain Prost που οδήγησα σε ένα Goodwood. Φτάνεις τις 3500 στροφές το λεπτό και μετά νιώθεις απλά την πλάτη κολλημένη στο κάθισμα, για αυτό η F40 σημαίνει πολλά για τους οδηγούς αγώνων και ξέρω πως πολλοί έχουν μια στο γκαράζ τους».
Ακολούθησαν οκτώ χρόνια στην McLaren και όπως ήταν φυσικό θα καθόταν στο τιμόνι της P1, η οποία για τον Jenson Button είναι το πιο καλό αυτοκίνητο δρόμου στην πίστα. Αλλά «δύο είναι τα αυτοκίνητα που δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσω διότι είναι πάρα πολύ ακριβά, μια McLaren F1 και μια Ferrari 250 GTO. Το κάθε ένα από αυτά είναι κορυφαίο στην κατηγορία του και σπάνιο για την εποχή του, όχι αριθμητικά αλλά ποιοτικά. Σήμερα βρίθει ο κόσμος από υπέρ-αυτοκίνητα και είναι ελάχιστα αυτά που κάνουν την διαφορά».
Όσο ζούσε στην Καλιφόρνια, δεν είχε στην κατοχή του ένα αυθεντικό αμερικάνικο αυτοκίνητο μέχρι που μια μέρα πήγε σε ένα πλειστηριασμό. Εκεί «χτύπησε» μια Chevrolet pickup 3100 χρώματος Smurf Blue του 1956, μια Chevy Bel Air με κινητήρα LS7 Corvette απόδοσης 500 ίππων και μια Trans Am. Εξαιρουμένου της ιδιαίτερα χαμηλής τιμής κτήσης ο ίδιος δηλώνει βαθιά απογοητευμένος από αυτήν την αγορά. Για την Trans Am λέει πως είναι το πιο τυχερό αυτοκίνητο στον κόσμο καθώς όταν το ζήτησε η φιλενάδα του, η οποία είχε μια εταιρία με μαγιό, για φωτογράφηση την οδήγησε για πρώτη φορά ο ίδιος ως το σημείο συνάντησης, εκεί περίμεναν αλειμμένες με αντιηλιακό και φορώντας μικροσκοπικά μπικίνι οκτώ μοντέλα που απλώθηκαν πάνω στο τεράστιο καπό της Trans Am.
Ο Jenson Button καταλήγει «Αγόρασα και κράτησα για δύο εβδομάδες μια Ferrari Enzo… δεν μου άρεσε καθόλου δεν ασχολήθηκα καν ήταν δυσκίνητη και τεμπέλα».
Το απόσπασμα από το βιβλίο του Jenson Button «Η ζωή μου στο όριο» είναι μια ειλικρινής άποψη για τα αυτοκινητιστικά πράγματα και δείχνει απλά πως ο παθιασμένος με την οδήγηση δεν αρκεί να αποκτήσει πρέπει και να απολαύσει.
