Ακολουθώντας τις οδηγίες προφύλαξης από τον COVID-19, οι περισσότεροι άνθρωποι καθαρίζουν τα χέρια τους με αντισηπτικό όταν επιστρέφουν στα οχήματά τους μετά από διάφορες εξωτερικές δραστηριότητες.
Αυτό μπορεί να προστατεύει την υγεία του ιδιοκτήτη, όμως ενδέχεται να είναι επιζήμιο για το εσωτερικό του αυτοκινήτου.
Ουσίες – όπως η αιθανόλη – που περιέχονται στο αντισηπτικό χεριών ενίοτε δημιουργούν χημικές αντιδράσεις πάνω στις επιφάνειες, προκαλώντας την πρόωρη φθορά τους.
Εκτός βέβαια αν προστατεύονται από ειδικές επιστρώσεις.
Το αντισηπτικό χεριών είναι ένα προϊόν το οποίο άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως πριν από μερικά χρόνια και ως εκ τούτου συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα δοκιμών.
Ακόμα και το φαινομενικά πιο ακίνδυνο υλικό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όταν έρχεται σε επαφή με επιφάνειες, αλλά προϊόντα όπως αντισηπτικό χεριών, αντιηλιακές λοσιόν και εντομοαπωθητικά μπορεί να είναι άκρως επιβλαβή.
Η χρήση αντισηπτικού χεριών αυξήθηκε κατακόρυφα από τότε που ξέσπασε η πανδημία του νέου κορωνοϊου – στην Ιταλία για παράδειγμα σημειώθηκε 18πλάσια αύξηση πωλήσεων στα αντισηπτικά χεριών, συγκριτικά με τα εβδομαδιαία στοιχεία πριν από ένα χρόνο.
Σύμφωνα με πρόσφατες προβλέψεις, η παγκόσμια αγορά για τα αντισηπτικά χεριών θα αυξηθεί σχεδόν κατά δυόμισι φορές το 2020 συγκριτικά με το 2019.
Και ενώ το αντισηπτικό χεριών βοηθά στο να «σκοτώνονται» τα μικρόβια στα χέρια του χρήστη ενόσω το εσωτερικό των οχημάτων Ford προστατεύεται από πιθανές επιβλαβείς φθορές, το υπόλοιπο αυτοκίνητο δεν είναι απαλλαγμένο από μικρόβια, κυρίως αν χρησιμοποιείται και από άλλα άτομα.
Κατά τη διαδικασία καθαρισμού θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση προϊόντων που περιέχουν λευκαντικό ή υπεροξείδιο του υδρογόνου, αλλά και καθαριστικά με βάση την αμμωνία, μιας και αυτά είναι πιθανό να καταστρέψουν αντιθαμβωτικές και αντιχαρακτικές επιστρώσεις.
Τα απολυμαντικά οικιακής χρήσης αποτελούν πάντα έναν αποτελεσματικό τρόπο εξάλειψης της όποιας απειλής.
Σε άλλα τεστ οι μηχανικοί της Ford προσομοιώνουν την εκτεταμένη έκθεση στον ήλιο με δοκιμή υλικών που έχουν υποστεί «βομβαρδισμό» με υπεριώδη ακτινοβολία (τις λεγόμενες ακτίνες UV) επί 1.152 ώρες (48 ημέρες).
Την ίδια στιγμή δοκιμάζεται επίσης η αντοχή των πλαστικών σε χαμηλές θερμοκρασίες έως και τους -30°C – κοντά δηλαδή στο όριο θραύσης τους – μέσω της επαναλαμβανόμενης αναπήδησης σε αυτά μιας βαριάς ελαστικής μπάλας, προκειμένου να διασφαλιστεί έτσι ότι το πλαστικό δε θα παρουσιάσει ρωγμές.
