Retro Stories: BMW Σειρά “02”

Κοινοποίησε το άρθρο

Το να μπορεί κάποιος να ικανοποιεί όλα τα γούστα και όλες τις απαιτήσεις μιας κατηγορίας αγοραστών με την προσφορά ενός και μοναδικού προϊόντος, σίγουρα αποτελεί την επιτομή της τεχνικής του μάρκετινγκ.

Και όπως αποδείχθηκε, μια από τις εταιρίες που το κατάφεραν ήταν η BMW, παίρνοντας την απόφαση να κυκλοφορήσει τη σειρά “02”. Η επίσημη παρουσίαση του νέου μοντέλου, που πρωτοεμφανίστηκε σαν “1600”, πραγματοποιήθηκε στις 9 Μαρτίου 1966 έξω από την Όπερα του Μονάχου, συμπίπτοντας και με τον εορτασμό των 50 χρόνων από την ίδρυση της εταιρίας.

Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, όταν το 1962 είχε κυκλοφορήσει η σειρά “Neue Klasse” με το 4-θυρο μοντέλο “1500” (από τον κυβισμό του μοτέρ), η επιτυχία του ήταν άμεση, με αποτέλεσμα η BMW να ξαναβρεθεί στο χώρο των σημαντικών Ευρωπαίων κατασκευαστών. Αυτό της είχε δώσει την άνεση των συζητήσεων για την παραγωγή και ενός μικρότερου αυτοκινήτου, με την προοπτική να εφοδιάζεται με ένα κινητήρα κάπου στα 1.400 κ.ε. Υπολογίζοντας όλα τα δεδομένα, σαν ιδανική λύση είχε προκριθεί να χρησιμοποιηθεί ένα κοντύτερο πάτωμα της σειρά “Neue Klasse”, πάνω στο οποίο θα δημιουργόταν ένα 2-θυρο αμάξωμα με σπορ χαρακτηριστικά. Δύο σχεδιαστές της BMW, o Georg Bertram και ο Manfred Rennen, δουλεύοντας υπό την επίβλεψη του Wilhelm Hofmeister, που ήταν ο επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος του εργοστασίου, ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας την υλοποίηση αυτής της «μεταμόρφωσης» . Όσον αφορά τον κινητήρα, η τελικά απόφαση ήταν για κυβισμό στα 1.600 εκατοστά, με συνέπεια το νέο μοντέλο να κωδικοποιηθεί ως “1600-2”, με το “2” να προσδιορίζει τις 2 πόρτες. Βέβαια και αυτός ο κινητήρας βασιζόταν στον Μ10 που φορούσε και το “1500”, αφού είχε σχεδιαστεί έξυπνα από τον βαρώνο Alex von Falkenhausen ώστε να έχει εύρος εξέλιξης μέχρι και τα 2.000 κ.ε.

Έτσι, το «πακέτο» που είχε προκύψει αφορούσε ένα αυτοκίνητο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνώνυμο του νεωτερισμού. Πρακτικό για καθημερινή χρήση, άνετο για τέσσερεις επιβάτες με τις αποσκευές τους, γρήγορο και με σπορ χαρακτήρα, ευσταθές, αξιόπιστο και όχι ιδιαίτερα ακριβό στην απόκτηση του. Εν ολίγοις ένα αυτοκίνητο που διέθετε την απόλυτη συνταγή της επιτυχίας ώστε να εκτινάξει τις πωλήσεις της BMW. Μάλιστα στον εσωτερικό ανταγωνισμό είχε καταφέρει να ξεπεράσει κατά πολύ αυτές του τετράθυρου “1500”, με την αναλογία των πωλήσεων να φτάνει κάποια περίοδο το 1 προς 4 υπέρ του “1600”, ιδιαίτερα μετά την κυκλοφορία από το Σεπτέμβριο του 1967 της έκδοσης “ti” (turing international), που με διπλό καρμπυρατέρ της Solex είχε αυξημένη ιπποδύναμη στους 105 bhp. Ήταν επόμενο λοιπόν ένα τέτοιο αυτοκίνητο να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

{gallery}retro/bmw_02{/gallery}

Μόνον που για εκείνη την αγορά θα έπρεπε η εκπομπή των ρίπων του να εναρμονιστεί με την εκεί νομοθεσία, ενώ εκτός αυτού, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη και το αίτημα του Max Hoffman, εισαγωγέα των BMW στις ΗΠΑ, για πιο γρήγορες εκδόσεις. Τελικά η λύση προέκυψε μάλλον εύκολα, αφού τόσο ο Falkenhausen, όσο και ο διευθυντής παραγωγής του εργοστασίου Helmut Werner Bonsch, λειτουργώντας ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, είχαν αυξήσει τον κυβισμό των κινητήρων των προσωπικών τους αυτοκινήτων από τα 1,6 στα 2-λίτρα . Με δοκιμασμένη λοιπόν τη «συνταγή», ο κινητήρας αυτός που προσδιορίστηκε στα 1.990 κ.ε. πέρασε στην παραγωγή προκύπτοντας το μοντέλο “2002”, που τον Οκτώβριο του 1968 εξελίχθηκε στο “2002ti” των 120 ίππων. Λίγο πριν τη συμπλήρωση της πενταετίας από την αρχή της κυκλοφορίας της σειράς, η BMW προχώρησε σε μερικό facelift επανασχεδιάζοντας τη μάσκα και τους προφυλακτήρες, αλλά προσθέτοντας και τις εκδόσεις “1802”, “1802 Turing” (με αμάξωμα hatchback), Cabrio από τον οίκο Baur και βέβαια το θρυλικό “2002tii” με το δεύτερο “i” να αφορά την τοποθέτηση injection, που ανέβαζε τους ίππους στους 130.

Μια ακόμη ανανέωση ήρθε το 1973, όταν οι γρίλιες της μάσκας έγιναν πλέον μαύρες (και πλαστικές) δίνοντας την εντύπωση φαρδύτερου αμαξώματος και τα στρογγυλά πίσω φανάρια αντικαταστάθηκαν από παραλληλόγραμμα. Μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ήταν η παρουσίαση εκείνη τη χρονιά στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης της έκδοσης turbo με τους 170 ίππους. Όμως η τότε επερχόμενη πετρελαϊκή κρίση δεν επέτρεψε στο συγκεκριμένο μοντέλο να έχει την πορεία που θα του άξιζε, περιορίζοντας την παραγωγή τουσε μόνον 1.672 μονάδες. Τελευταία παραλλαγή της σειράς υπήρξε το “1502” που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1975, με κινητήρα 1.573 κ.ε. απόδοσης 75 ίππων. Στόχευε σε ένα χαμηλότερου budget κοινό και έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1977, κλείνοντας τον κύκλο των “02” με την παραγωγή 750.000 αυτοκινήτων όλων των τύπων. Βέβαια από τον Ιούλιο του 1975 όλα τα υπόλοιπα μοντέλα είχαν σταματήσει να παράγονται, έχοντας αντικατασταθεί από τη νέα σειρά “3” που θα έγραφε τη δική της ιστορία.

Kείμενο: Μιχ. Γκαβέζος
Φωτογραφίες: internet