Αυτό που μας χαρακτηρίζει ως λαό είναι πως συμβουλευόμαστε και υπεραμυνόμαστε τις πρακτικές της Γερμανίας όταν μας συμφέρει ενώ όταν είναι ενάντια στα πιστεύω μας υποστηρίζουμε πως δεν είναι σωστό να βλέπουμε τι κάνουν οι άλλες χώρες αλλά πως πρέπει να αποκτήσουμε εθνική στρατηγική.
Τα πρόσφατα γεγονότα έφεραν στο επίκεντρο των συζητήσεων το θέμα της υπερβολικής ταχύτητας με αρκετούς να επικαλούνται την Γερμανία όπου έχει μικρότερο αναλογικά ποσοστό ατυχημάτων παρότι δεν υπάρχει περιορισμός ταχύτητας στις autobahn αλλά οδηγία και συμβουλή να μην υπερβαίνει κανείς τα 130 χλμ./ώρα. Είναι εκπαιδευμένοι, είναι 4η ή 5η γενιά οδηγών αυτοκινήτου, έχουν βαριά πρόστιμα είναι τα επιχειρήματα αυτών που αγνοούν την πραγματικότητα. Ίσως σας απογοητεύσω αλλά τα πρόστιμα στην Γερμανία δεν είναι καθόλου βαριά αναλογικά με τους μισθούς. Παράδειγμα: Για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας κατά 70 χλμ. σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας το χρηματικό πρόστιμο είναι 600 € και ο παραβάτης τιμωρείται με 3 μήνες αφαίρεση διπλώματος, αντίστοιχα στην Ελλάδα το πρόστιμο είναι 350€ και το δίπλωμα αφαιρείται για 2 μήνες. Το παράδοξο στην Ελλάδα είναι πως πληρώνεις 350€ αν οδηγείς με 200 στην εθνική αλλά 700€ αν δεν σταματήσεις σε αφύλακτη διάβαση τραίνου. Τελικά είναι πιο έξυπνοι οι Γερμανοί οδηγοί; Μήπως εκπαιδεύονται καλύτερα; Ίσως, αυτό που δεν έχουμε εμείς σε αντίθεση με τους Γερμανούς είναι η αυστηρή και συνεχής αστυνόμευση των δρόμων. Στην Γερμανία τα ραντάρ δεν είναι διακοσμητικά αλλά λειτουργούν κανονικά, οι έλεγχοι από κινητές μονάδες είναι συστηματικοί και αδιάκοποι και μια φορά τον χρόνο «γιορτάζουν» την ημέρα του «Μαραθώνιου Ελέγχου Ταχύτητας» η οποία φέτος είναι στις 17 Απριλίου. Την ημέρα εκείνη η τροχαία σε όλα τα κρατίδια της Ομοσπονδίας κινητοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό στήνοντας καραούλι σε επικίνδυνες περιοχές ή περιοχές ύποπτες για παραβάσεις του ορίου ταχύτητας, ενημερώνει τους πολίτες και κάνει αισθητή την παρουσία της. Η υπέρβαση όμως είναι πως τα σημεία ελέγχου προτείνονται μεταξύ άλλων από τους ίδιους τους πολίτες και την τοπική αυτοδιοίκηση.
Βέβαια στην Γερμανία συμβαίνει και το άλλο παράδοξο για τα ελληνικά δεδομένα, τον Φεβρουάριο του 2016 κατά την διάρκεια έργων στην autobahn A3, το όριο ταχύτητας μειώθηκε από τα 80 στα 60 χλμ./ώρα χωρίς όμως να τοποθετηθούν οι ανάλογες προειδοποιητικές πινακίδες, έτσι η πόλη αναγκάζεται ένα χρόνο μετά όχι μόνο να επιστρέψει τα χρήματα σε 285.000 οδηγούς τους οποίους απαθανάτισε λανθασμένα το ραντάρ για υπερβολική ταχύτητα αλλά να αποζημιώσει και επαγγελματίες οδηγούς που έμειναν 1 μήνα χωρίς δίπλωμα άρα χωρίς εργασία. Σε μια περίπτωση μάλιστα η πολιτεία αναγκάστηκε να επέμβει για να μην απολυθεί οδηγός φορτηγού του οποίου αφαιρέθηκε το δίπλωμα για 2 μήνες. Τέλος θα πρέπει να πούμε πως η χώρα «αστυνομεύεται» και από τους πολίτες οι οποίοι θα σε αναφέρουν αν προσπεράσεις αντικανονικά ή προσπεράσεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Εδώ λέγεται ρουφιανιά εκεί νοιάζομαι για τον εαυτό μου και τους συνανθρώπους μου. Συγκρατείστε το παρακάτω, η Γερμανία των 80.062.000 κατοίκων, των 640.480 χιλιομέτρων οδικού δικτύου, των 43.851.230 αυτοκινήτων (μέτρηση 2014) θεωρεί ακόμα και τον αριθμό των 3280 νεκρών για το 2016 υπερβολικά υψηλό και δεν επαναπαύεται, το αντίθετο εντείνει την αστυνόμευση και την ενημέρωση βάζοντας στόχο τους 0 νεκρούς.
κείμενο: Γ. Παπαδόπουλος
