Η ιδεά ενός ιπτάμενου αυτοκινήτου δεν είναι καινούργια ιδέα, ο συνδυασμός αυτοκίνητο και αεροπλάνο μπήκε στο μυαλό του ανθρώπου από την εποχή που είχαν ανακαλυφθεί και ο δύο τρόποι μεταφοράς. Αν εξαιρέσουμε την υπέροχη σκηνή με την εκθαμβωτική Milla Jovovich στην ταινία Fifth Element τα ιπτάμενα αυτοκίνητα ήταν και είναι μια ουτοπία, σωστά; Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1920 όταν ο πρωτοπόρος κ. Henry Ford δημιούργησε το Ford Flivve.
Καμία σχέση με το ιπτάμενο αυτοκίνητο της ταινίας αλλά σκεφτείτε πόσο προχωρημένη ήταν η ιδέα ενός αεροπλάνου που μπορούσε κανείς εύκολα να αποκτήσει, να πιλοτάρει αλλά ακόμα και να σταθμεύσει στο γραφείο του με εύκολα αποσπώμενα φτερά. Δεν ήταν η δυσκολία συντήρησης ενός αεροπλάνου σε σχέση με αυτήν ενός αυτοκινήτου ούτε η αποτυχία του πρωτότυπου αλλά κυρίως οι θάνατοι πολλών οδηγών σε αυτοκινητιστικά που απέτρεψαν τον Henry Ford να κυνηγήσει πραγματικά το όνειρο ενός ιπτάμενου μεταφορικού μέσου.
Η μεγάλη αλλαγή ήρθε όταν το Υπουργείο Αμύνης της Αγγλίας εφεύρε την δεκαετία του 1960 το ανθρακόνημα. Μπορεί στην σύγχρονη εποχή να πουλάει η Ferrari ακόμα και μπρελόκ κλειδιών από ανθρακόνημα αλλά για το εγχείρημα που λέγεται ιπτάμενο αυτοκίνητο αυτό το υλικό ήταν μια επανάσταση. Ελαφριά κατασκευή, γερή άτρακτο και ουραίο που σήμαινε καλύτερη πτητική ικανότητα αλλά κυρίως μεγαλύτερη οικονομία και αυτονομία. Η εξέλιξη των αυτοκινήτων σε φρένα, ελαστικά, κινητήρες, ιπποδύναμη κ.α. έδωσαν στους ονειροπόλους την προοπτική για πειραματισμούς. Βέβαια η κατασκευή ενός ιπτάμενου αυτοκινήτου είναι πάρα ταύτα δύσκολη, ακριβή και η εφαρμογή «κολλάει» στους νόμους και την ασφάλεια Σκεφτείτε πως αν και ξοδεύτηκαν αμέτρητα δολάρια, λίρες και ευρώ για την εξέλιξη ενός αυτόνομα κινούμενου αυτοκινήτου οδηγούμε οι ίδιοι τα αυτοκίνητά μας.
Η αλλαγή δεν θα είναι εύκολη και αυτό διότι πρέπει να καθορίσουν οι κυβερνήσεις τα νέα πλαίσια λειτουργίας που θα αφορούν τόσο στην εκπαίδευση των ιδιοκτητών όσο και στην νομοθεσία. Από τα αυτόνομα στα ιπτάμενα αυτοκίνητα οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί δεν διαφέρουν, η απερισκεψία του ανθρώπου με δυσκολία τιθασεύτηκε τις προηγούμενες δεκαετίες, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι όταν θα μπορούμε να κινηθούμε όχι μόνο μπρος-πίσω αλλά και πάνω-κάτω.
Πότε, πως και που θα μπορεί κανείς να απογειώσει το όχημά του; Ακόμα και αν έχεις ένα όχημα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης θα μπορεί έτσι απλά όποτε νιώσει την ανάγκη να απογειωθεί; Μην βλέπετε την προβαλλόμενη εικόνα μια ιδανικής πόλης με κάποια ιπτάμενα αυτοκίνητα αλλά μια μητρόπολη δέκα ή είκοσι εκατομμυρίων κατοίκων, όπως στο έργο που αρχικά αναφέραμε, με εκατοντάδες χιλιάδες ταυτόχρονες απογειώσεις και προσγειώσεις. Μόλις πριν ελάχιστα χρόνια καταφέραμε να τακτοποιήσουμε το μπέρδεμα στους δρόμους μας, πόσο σίγουροι είμαστε πως τα ιπτάμενα αυτοκίνητα δίνουν τις απαντήσεις που θέσεις η ανθρωπότητα σε ότι αφορά την μετακίνησης προσώπων και εμπορευμάτων.
