Από τότε είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με τους αγώνες χωρίς να γνωρίζω ποια θα ήταν η πορεία μου. Μέχρι τότε με είχε κερδίσει το ποδόσφαιρο όμως το
αυτοκίνητο το λάτρευα από μικρός αφού παρακολουθούσα μαζί
με τους φίλους μου πολλούς αγώνες.
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την στρόγγυλη θεά, πολλοί τον θεωρούσαν ταλέντο όμως ένα ατύχημα του στέρησε τα όνειρα για μία μεγάλη καριέρα μέσα στα γήπεδα. Λάτρης του αυτοκινήτου παρακολουθούσε συνεχώς αγώνες και όταν έπρεπε να ασχοληθεί με κάποιο άλλο σπορ διάλεξε να γίνει οδηγός αγώνων. Από τον πρώτο αγώνα φάνηκε ότι είχε ταλέντο και στην οδήγηση και η διαδρομή του ήταν ζηλευτή. Ελάτε να γνωρίσουμε τον Γιώργο Στόικο.
GO. Σε θυμάμαι να συμμετέχεις σε αγώνες αυτοκινήτων την εποχή που υπήρχε μία δυναμική στο άθλημα και κατάφερες μέσα σε λίγα χρόνια να κεντρίζεις το ενδιαφέρον των άλλων οδηγών και των θεατών από τα αποτελέσματα που είχες σε κάθε αγώνα. Τι θυμάσαι από το ξεκίνημα σου;
Γ.Σ. Ήταν το 1985 όταν συμμετείχα για πρώτη φορά σε αγώνα αυτοκινήτου σαν συνοδηγός του αείμνηστου Νίκου Κουρόγλου. Ήμουνα τότε 26 ετών και παρακάλεσα τον Νίκο να με πάρει για συνοδηγό του και μαζί κάναμε τρείς αγώνες. Από τότε είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με τους αγώνες χωρίς να γνωρίζω ποια θα ήταν η πορεία μου. Μέχρι τότε με είχε κερδίσει το ποδόσφαιρο όμως το αυτοκίνητο το λάτρευα από μικρός αφού παρακολουθούσα μαζί με τους φίλους μου πολλούς αγώνες.
GO. Η ηλικία που σταμάτησες το ποδόσφαιρο ήταν μικρή. Θεώρησες ότι είχες ολοκληρώσει τον κύκλο σου η υπήρχαν άλλοι λόγοι;
Γ.Σ. Είχα την ατυχία να τραυματιστώ όταν ήμουνα στα 20 χρόνια μου, έσπασα το πόδι μου και αναγκάστηκα να το βάλω στον γύψο για έναν χρόνο και ήταν ξεκάθαρο ότι μετά τα 25 χρόνια μου δεν μπορούσα να συνεχίσω παρά το γεγονός ότι είχα πολύ καλές κριτικέςαπό όλους. Ήμουνα στην ομάδα του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης και αναπλήρωσα όλη αυτή την κατάσταση με την συμμετοχή μου στους αγώνες αυτοκινήτου.
GO. Θεωρείς καλή επιλογή για έναν οδηγό αγώνων να περάσει πρώτα από την θέση του συνοδηγού πριν οδηγήσει ο ίδιος; Οι εμπειρίες που βιώνει τον βοηθούν στην πορεία;
Γ.Σ. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσει κάποιος από την θέση του συνοδηγού διότι μαθαίνει τα πάντα γύρω από τις διαδικασίες ενός αγώνα. Ο Νίκος Κουρόγλου ήταν πολύ σχολαστικός και ήξερε πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει ο συνοδηγός του αφού και αυτός είχε ξεκινήσει από αυτή την θέση. Αυτό με βοήθησε αργότερα όταν ήμουνα εγώ οδηγός και ήξερα τι να ζητήσω από τον συνοδηγό μου.
Θυμάμαι τις πολλές συμμετοχές, τον έντονο συναγωνισμό, τα αποτελέσματα έβγαζαν τους νικητές μέσα από τις ειδικές διαδρομές και όχι μέσα από γραφεία και καφενεία
GO. Στην ηλικία που είσαι σήμερα περνάει από το μυαλό σου μία νέα εμπλοκή στους αγώνες;
Γ.Σ. Αναπολώ σήμερα τους αγώνες με πολύ χαρά και νοσταλγία αφού μου προσέφεραν δυνατές συγκινήσεις. Θεωρώ ότι ήταν ένα όμορφο ταξίδι για εμάς που δεν είχαμε τις μεγάλες οικονομικές δυνατότητες να πάρουμε ένα δυνατό αυτοκίνητο όπως άλλοι οδηγοί κυρίως από την Αθήνα που είχαν τους δυνατούς χορηγούς ακόμη και τις ίδιες τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων δίπλα τους, παρ όλα αυτά είχα δηλώσει ότι ήθελα πάντα να ήμουνα από τους πρωταγωνιστές. Γι αυτό τον λόγο δούλευα πολύ κάθε αγώνα για να έχω καλά αποτελέσματα. Δεν νομίζω ότι τώρα στην ηλικία που είμαι ότι θα αποφάσιζα να καθίσω και πάλι στο μπάκετ ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου. Ο κύκλος έκλεισε και αισθάνομαι γεμάτος και ικανοποιημένος από την αγωνιστική μου πορεία μαζί με τις γνωριμίες και τις φιλίες που δημιουργήθηκαν από αυτό το όμορφο ταξίδι.
GO. Πες μου πότε σταμάτησες τους αγώνες, και με ποια αυτοκίνητα έτρεχες;
Γ.Σ. Σταμάτησα τους αγώνες το 1999. Το πρώτο αγωνιστικό αυτοκίνητο που οδήγησα ήταν ένα Fiat Ritmo Abarth ένα καλό αυτοκίνητο για την εποχή εκείνη που το προετοιμάσαμε με πενιχρά χρήματα. Μετά πήρα το Peugeot 205 και συμμετείχα στα 1300 κ.ε. και τελείωσα με ένα Peugeot 309 στην κατηγορία 2000 κ.ε. Το 205 ήταν αυτό που με καθιέρωσε και κάποιοι με έλεγαν Μίστερ των 1300 και διάφορα άλλα, και ομολογώ ότι αυτό το αυτοκίνητο που οδηγούσα πάντα στο όριο μου έδωσε πολλές καλές θέσεις και πολλά κύπελλα.
GO. Τι θυμάσαι από τους αγώνες εκείνης της εποχής;
Γ.Σ. Θυμάμαι τις πολλές συμμετοχές, τον έντονο συναγωνισμό, τα αποτελέσματα έβγαζαν τους νικητές μέσα από τις ειδικές διαδρομές και όχι μέσα από γραφεία και καφενεία, όλοι οδηγοί, συνοδηγοί και διοργανωτές ήμασταν όλοι μία οικογένεια και δεν το λέω αυτό για να χρυσώσω το χάπι αλλά κυριολεκτικά έτσι ήταν τα πράγματα διότι κάθε βράδυ ήμασταν όλοι μαζί στο εντευκτήριο του ΑΟΘ όπου πείραζε ό ένας τον άλλον πριν και μετά από κάθε αγώνα. Ειλικρινά μου λείπει εκείνη η εποχή διότι όλα αυτά τα χρόνια τα περάσαμε καταπληκτικά.
GO. Εκείνα τα χρόνια η Βόρεια Ελλάδα είχε μεγάλους οδηγούς που ήταν πρωταγωνιστές. Να θυμηθούμε τους Καλεμτζάκη, Χαμπή, Ψηφίδη, Μανωλόπουλο, Σωτηριάδη, Τσομπανόπουλο, ανάμεσα τους και εσύ όμως οι τίτλοι του Πανελληνίου Πρωταθλήματος πήγαιναν πάντα στην Αθήνα, Γιατί;
Γ.Σ. Πιστεύω ότι έπαιξαν ρόλο κάποιες ιστορικές αγωνιστικές κόντρες που θυμούνται οι παλαιοί ιδιαίτερα μεταξύ Καλεμτζάκη και Χαμπή που τους απορρόφησαν και έμειναν στους αγώνες της Βόρειας Ελλάδας και έκαναν μόνο επιλεγμένους αγώνες στην Αθήνα. Δεν είχαν στρέψει ποτέ το βλέμμα τους σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Νομίζω ότι έκαναν λάθος διότι και οι δύο είχαν την οικονομική άνεση, τα καλύτερα αυτοκίνητα, ενώ είχαν και την οδηγική ικανότητα και εμπειρία. Θεωρώ ότι μπορούσαν να πάρουν τίτλους. Εγώ τόλμησα το 1996 να ακολουθήσω το Πρωτάθλημα Ελλάδος στην άσφαλτο και ο μοναδικός τίτλος που ήρθε μέχρι τότε στη Θεσσαλονίκη –τρίτη θέση- ήταν ο δικός μου μαζί με τον συνοδηγό μου τον Ακύλα Μαυρίδη. Πιστεύω ότι Πανελλήνιους τίτλους θα μπορούσαν να πάρουν οι Τανούσης, Τοψής, Ιωάννου και Αναγνωστάκης. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που στις δεκαετίες του 80 και του 90 αντιμετώπισα πολλούς και μεγάλους οδηγούς από την Βόρεια Ελλάδα, την Αθήνα και άλλες περιοχές της χώρας μας. Ο συναγωνισμός της εποχής μας έκανε όλους καλύτερους και γρηγορότερους σταματώντας τα χρονόμετρα σε καταπληκτικούς χρόνους. Το να είσαι πρώτος στην κατηγορία σου και στην εξάδα της γενικής κατάταξης με 130 συμμετοχές πληρωμάτων είναι σημαντικό γεγονός έχοντας ιδιαίτερη σημασία στους αγώνες.
…πριν μερικά χρόνια είχα πρόταση από τον Αντώνη Παρταλιό να αναλάβω τον ΑΟΘ όμως αρνήθηκα διότι είχε αρχίσει η οικονομική κρίση και η φθορά των αγώνων και η σύγκριση με τον Αντώνη θα ήταν δύσκολη για εμένα
GO. Με ποιους συνοδηγούς έτρεξες όλα αυτά τα χρόνια και σε επίπεδο Βόρειας Ελλάδας ποια ήταν τα καλύτερα αποτελέσματα που είχες;.
Γ.Σ. Για μεγάλο χρονικό διάστημα είχα συνοδηγό τον παιδικό μου φίλο Δήμο Μπαλτουμά, αν θυμάμαι μαζί κάναμε αγώνες για μία δεκαετία και του χρωστάω πολλά ενώ δίπλα μου κάθισαν όλα τα μεγάλα ονόματα. Ήταν τιμή για μένα που είχα συνοδηγούς τους Πέτρο Κώνστα, Φώτη Παπάζογλου, Σάκη Βασιλόπουλο, Ακύλα Μαυρίδη με τον οποίο τελειώσαμε μαζί την αγωνιστική μας καριέρα την χρονιά που πήραμε τον Πανελλήνιο τίτλο έχοντας αντιπάλους αξιόλογους οδηγούς με αυτοκίνητα όπως λέμε θηρία. Σε ότι αφορά τις πρώτες θέσεις που είχα πάρει στην κατηγορία μου ήταν πολλές, είχα πολλές δεύτερες και τρίτες θέσεις γενικής, ήμουνα δεύτερος γενικής στο ΔΕΘ του 1997,πρώτη θέση στο ράλλυ Σερρών και εδώ να αναφέρω ότι σε όλους τους αγώνες συμμετείχαν όλα τα καλά ονόματα εκείνης της εποχής.
GO. Πολλοί θεωρούν ότι οι καλύτεροι συνοδηγοί που πέρασαν από τους αγώνες ήταν ο Ακύλας Μαυρίδης και ο Πέτρος Κώνστας. Πες μου αν συμφωνείς και πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του συνοδηγού σε έναν αγώνα;.
Γ.Σ. Είναι τιμή μου που αυτοί οι δύο συνοδηγοί που ανέφερες συνεργάστηκαν μαζί μου και με εμπιστεύθηκαν. Ο Ακύλας και ο Πέτρος υπήρξαν συνοδηγοί υψηλού επιπέδου και όσοι δεν το γνωρίζουν να τους ενημερώσω ότι ο συνοδηγός είναι πολύ σημαντικό κομμάτι ενός αγώνα. Η εμπειρία του συνοδηγού είναι σημαντική διότι κατευθύνει το οδηγό, κάνει πολλές δουλειές και δεν εννοώ μόνο το διάβασμα των ειδικών διαδρομών.
GO. Εκείνη την εποχή υπήρχαν αγώνες στο χώμα και στην άσφαλτο. Πολλοί οδηγοί χαρακτηρίζονται ασφάλτινοι η χωμάτινοι Εσύ τι ήσουνα;
Γ.Σ. Ξεκίνησα από αγώνες στο χώμα κερδίζοντας τρία κύπελλα Βορείου Ελλάδος όμως διαπίστωσα ότι αυτοί οι αγώνες είχαν μεγαλύτερο κόστος και μάλιστα είχα προβλέψει ότι κάποια μέρα οι αγώνες θα στραφούν στην άσφαλτο που είναι πολύ απαιτητικοί για κάθε πλήρωμα. Έτσι με το 309 συμμετείχα μόνο στην άσφαλτο.Πρέπει να κάνεις καλή προετοιμασία του αυτοκινήτου αλλά και καλές δοκιμές. Εγώ επέλεξα την άσφαλτο και είχα τα αποτελέσματα που προανέφερα.
GO. Ήρθε η ώρα να ονειρευτείς ότι κάθεσαι σε ένα μπακετ ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου της τότε εποχής. Αναφέρομαι στα κορυφαία αυτοκίνητα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποιο η ποιά θα ήταν αυτά;.
Γ.Σ. Ήθελα να οδηγήσω ένα Lancia Integrale που ήταν κορυφαίο εκείνη την εποχή, ήθελα επίσης να γίνω οδηγός ενός Peugeot 205 T16 εκείνο το τέρας που οδηγούσε ο Σαλόνεν όμως όπως λέει και ο λαός μας τα όνειρα δεν κοστίζουν. Είμαι ευχαριστημένος από τα αυτοκίνητα που οδήγησα, διότι το 309 ήταν εκπληκτικό αυτοκίνητο, είχε έρθει από την Γαλλία από τη Peugeot Sport και ήταν λίγο ταλαιπωρημένο αλλά με τους μηχανικούς μου κάναμε καλή δουλειά.
GO. Μετά από τόσους αγώνες που έτρεξες ποια λέσχη θεωρείς ότι ήταν η καλύτερη, γιατί δεν σε βλέπουμε στις ειδικές διαδρομές σαν θεατή και αν υπάρχει σκέψη κάποια στιγμή να εμπλακείς στα διοικητικά κάποια λέσχης.
Γ.Σ. Εκείνα τα χρόνια η καλύτερη λέσχη της Ελλάδας ήταν ο ΑΟΘ με πρόεδρο τον Αείμνηστο Αντώνη Παρταλιό. Αυτό υποστήριζαν και οδηγοί από την Αθήνα. Από το 2000 που σταμάτησα τους αγώνες δεν πηγαίνω να παρακολουθήσω διότι θεωρώ ότι αυτό το κεφάλαιο για μένα έχει κλείσει. Είναι όπως ο γάμος. Είσαι παντρεμένος και από την στιγμή που θα χωρίσεις τελειώνουν τα πάντα. Υπάρχουν στιγμές που αναπολώντας το παρελθόν βλέπω τις φωτογραφίες μου και τα βίντεο αφού η συλλογή μου είναι πολύ μεγάλη. Δεν υπάρχει σκέψη να εμπλακώ σε κάποια διοίκηση. Μάλιστα πριν μερικά χρόνια είχα πρόταση από τον Αντώνη Παρταλιό να αναλάβω τον ΑΟΘ όμως αρνήθηκα διότι είχε αρχίσει η οικονομική κρίση και η φθορά των αγώνων και η σύγκριση με τον Αντώνη θα ήταν δύσκολη για εμένα. Ιδιαίτερα σήμερα το σπορ περνάει μεγάλη και πρέπει να βρεθούν άνθρωποι που να έχουν περάσει από τους αγώνες για να κάνουν την σωστή διαχείριση μέσα στην διοίκηση. Όταν κάποιοι δεν υπήρξαν αγωνιζόμενοι δεν μπορούν να διοικήσουν έναν όμιλο με βάση τις απαιτήσεις της σημερινής εποχής.
GO. Κλείνοντας την συζήτηση μας θέλεις να αναφέρεις κάτι που θεωρείς ότι πρέπει να το γράψουμε;
Γ.Σ. Μετά από τόσα χρόνια εμπλοκής στους αγώνες θέλω να πω ότι ο πρωταθλητισμός θέλει μέταλλο, αν υπάρχει τότε χρειάζεται πολύ δουλειά, καθαρό μυαλό, αυτοπεποίθηση και πείσμα. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που ήταν σε σημεία μέσα στις ειδικές διαδρομές για να φωτογραφίσουν όλους μας που τρέχαμε. Έχω μεγάλο αρχείο φωτογραφιών που σήμερα τις βλέπω με νοσταλγία και συγκίνηση. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να με φωτογραφίζουν και αυτός ήταν ο λόγος ότι πάντα αγόραζα όλες τις φωτογραφίες που μου έφερναν. Και κάτι άλλο που σε παρακαλώ να το γράψεις. Ευχαριστώ και εσένα Κώστα που αφιέρωσες ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής σου για να βιντεοσκοπείς τους αγώνες και εμείς τώρα έχουμε την δυνατότητα να θυμόμαστε την αγωνιστική μας διαδρομή. Σε ευχαριστώ.
