Η Opel ασχολείται με την έρευνα και εξέλιξη στον τομέα των ηλεκτρικών συστημάτων κίνησης πάνω από πέντε δεκαετίες. Το γεγονός αυτό την καθιστά έναν από τους πρωτοπόρους της ηλεκτροκίνησης στον κλάδο.
Ήδη το 1968, το Kadett B Stir–Lec I βασιζόταν στην αρχή της επέκτασης αυτονομίας που αργότερα θα έφτανε στην παραγωγή με το Opel Ampera. Το πρωτότυπο Stir-Lec χρησιμοποιούσε 14 συσσωρευτές μολύβδου-οξέος και ο ηλεκτρισμός που διατηρούσε μονίμως φορτισμένη τη μπαταρία προερχόταν από έναν κινητήρα καύσης Strirling τοποθετημένο πίσω.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ
Αποκαλύφθηκε το SKODA Elroq: Πότε θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα – Τιμές
«Αυτοκίνητο της Χρονιάς 2025» για την Ελλάδα: Οι διεκδικητές του τίτλου
LIVE TV: Δείτε το shakedown του Ράλι Ιαπωνίας
Ήδη το 1968, το Kadett B Stir–Lec I βασιζόταν στην αρχή της επέκτασης αυτονομίας που αργότερα θα έφτανε στην παραγωγή με το Opel Ampera. Το πρωτότυπο Stir-Lec χρησιμοποιούσε 14 συσσωρευτές μολύβδου-οξέος και ο ηλεκτρισμός που διατηρούσε μονίμως φορτισμένη τη μπαταρία προερχόταν από έναν κινητήρα καύσης Strirling τοποθετημένο πίσω.
Μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο Georg von Opel, εγγονός του ιδρυτή της εταιρίας, κατέρριψε έξι παγκόσμια ρεκόρ ηλεκτρικών οχημάτων στο τιμόνι ενός Opel Electro GT (188 km/h) με την ισχύ δύο συνδεδεμένων ηλεκτροκινητήρων που απέδιδαν 88 kW/120 hp. Την ενέργεια παρείχε μία μπαταρία Νικελίου-Καδμίου 590 κιλών και με σταθερή ταχύτητα 100 km/h, το αυτοκίνητο είχε αυτονομία 44 km.
Βιώσιμη ηλεκτροκίνηση: Opel Impuls και Opel Twin
Η έρευνα προχώρησε με το πρόγραμμα Opel Impuls κατά τη διάρκεια του 1990-97. Το Impuls I ήταν ένα αυτοκίνητο βασισμένο στο Kadett, με την ισχύ ενός ηλεκτροκινητήρα συνεχούς ρεύματος (DC) 16 kW που χρησιμοποιούσε κυψέλες μπαταρίας νικελίου-καδμίου με υγρό ηλεκτρολύτη. Είχε αυτονομία περίπου 80 km και τελική ταχύτητα 100 km/h. Ένα χρόνο αργότερα, ακολούθησε το Impuls II, βασισμένο σε ένα Astra station wagon. Χρησιμοποιούσε 32 μπαταρίες μολύβδου-οξέος για την τροφοδοσία δύο τριφασικών ασύγχρονων μοτέρ προσφέροντας συνολικά περίπου 45 kW/61 hp.
Από το 1993 μέχρι το 1997, η Opel πραγματοποίησε το πρώτο της πρόγραμμα δοκιμών ηλεκτρικών οχημάτων μεγάλης κλίμακας με το Impuls III. Ένας στόλος δέκα αυτοκινήτων Impuls III δοκιμάστηκε στο Γερμανικό νησί Rügen, καλύπτοντας συνολική απόσταση πάνω από 300.000 km. Πέντε οχήματα ήταν εφοδιασμένα με μπαταρίες νικελίου-καδμίου (45 kW/61 hp), και τα υπόλοιπα πέντε με υψηλής ενέργειας μπαταρίες νατρίου/νικελίου-χλωρίου (42 kW/57 hp). Και τα δέκα Impuls III ήταν εφοδιασμένα με τριφασικό ασύγχρονο μοτέρ.
Στο μεταξύ, το 1992 αποκαλύφθηκε το δημοφιλές πρωτότυπο Opel Twin. Ένας τρικύλινδρος βενζινοκινητήρας 0,8L που απέδιδε 25 kW/34 hp προοριζόταν για οδήγηση στον αυτοκινητόδρομο, ενώ μία ηλεκτρική μονάδα με δύο μοτέρ 10 kW/14 hp στις πλήμνες των τροχών υποστήριζαν την οδήγηση στην πόλη και την κάλυψη μικρών αποστάσεων. Ο οδηγός του Opel Twin καθόταν στο κέντρο, με τρία καθίσματα επιβατών στο πίσω τμήμα. Το 1995, η Opel έφερε την ηλεκτροκίνηση στην κατηγορία των επαγγελματικών οχημάτων με το πρωτότυπο Combo Plus concept van, που διέθετε δύο μπαταρίες υψηλής ενέργειας νατρίου/νικελίου-χλωρίου, οι οποίες λειτουργούσαν σε συνδυασμό με ένα τριφασικό, ασύγχρονο μοτέρ 45 kW.
