Πριν από μερικά χρόνια, όχι πάνω από 15, τα Λουτρά του Πόζαρ δεν είχαν ταυτιστεί ακόμη στις συνειδήσεις των ταξιδευτών ως ελκυστικός προορισμός.
Αν εξαιρέσουμε αυτούς που επί δεκαετίες πήγαιναν κάθε καλοκαίρι για θεραπευτικούς λόγους, ο μεγαλύτερος όγκος των επισκεπτών ήταν φυσιολάτρες, ορειβάτες και πεζοπόροι στους οποίους, ως γνωστόν, κανένας προορισμός δεν μένει ανεξερεύνητος. Τον χειμώνα, η κατάσταση ήταν ακόμα πιο μοναχική αλλά και ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις αθεράπευτα ρομαντική για όσους εκλεκτούς ήξεραν να απολαμβάνουν. Από τότε κύλησε όχι μόνο πολύ αλλά και ποιοτικό «νερό» στο αυλάκι της ανάπτυξης. Ο αριθμός των επισκεπτών αυξήθηκε λογαριθμικά, η ανοικοδόμηση ήταν έντονη και τα Λουτρά του Πόζαρ δεν είναι πλέον ακόμη μια επαρχιακή Λουτρόπολη για ασθενείς και καλοφαγάδες.
Έλα μαζί μου σε ένα ταξίδι επί προσωπικού και ανακάλυψε μια Λουτρόπολη που θα γίνει η στάση σου. Το δικό μου ταξίδι στα Λουτρά του Πόζαρ ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν μέσα στα δεκάδες φωτογραφικά άλμπουμ των γονιών μου ανακαλύπτω παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, ξέρεις αυτές με το περίτεχνο περίγραμμα, οι οποίες απεικόνιζαν μια εκδρομή στα Λουτρά του Πόζαρ την δεκαετία του 1960. Μίνι καταρράκτες, άγρια, σχεδόν παρθένα φύση, κατάλευκες πέτρες και νερό… πολύ νερό. Έπρεπε να γνωρίσω αυτόν τον τόπο, να τον εξερευνήσω φωτογραφικά, να μείνω μερικές ημέρες να γνωρίσω τους ανθρώπους. Έτσι και έγινε, με αποτέλεσμα η περιέργεια να εξελιχθεί σε ενδιαφέρον και αυτό με την σειρά του σε πάθος για έναν τόπο που αξίζει την δημοσιότητα που απολαμβάνει τα τελευταία χρόνια.
Πως πήγα;
Για μένα που έχω έδρα την Θεσσαλονίκη, τα Λούτρα του Πόζαρ βρίσκονται 120 χλμ. βορειοδυτικά της πόλης. Το ταξίδι είναι στο μεγαλύτερό του μέρος αδιάφορο και μάλλον βαρετό. Εξαίρεση το αρχαιολογικό μουσείο που βρίσκεται στην Πέλλα, την γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αν και δεν είμαι οπαδός των μουσείων, αυτό άξιζε την σύντομη επίσκεψή μου, εξάλλου είναι πάνω στον δρόμο. Μην βιάζεσαι, κάνε μια στάση να ξεμουδιάσεις, θαύμασε το μεγάλο ψηφιδωτό και τα χρυσά κοσμήματα που κάθε σύγχρονος κοσμηματοπώλης θα ήθελε να έχει στην βιτρίνα του. Συνεχίζοντας την πορεία μου βόρεια, περνάω την αναπτυσσόμενη πόλη των Γιαννιτσών αλλά δεν στρίβω αριστερά στο νέο δρόμο προς Έδεσσα και Αριδαία. Ακολουθώ τον πιο αργό αλλά πιο ενδιαφέρον δρόμο μέσα από τα χωριουδάκια μέχρι το χωριό Μαυροβούνι. Με χωρίζουν μόλις 30 χλμ. ως τον τελικό προορισμό, και από εδώ και πέρα ο δρόμος γίνετε, ευτυχώς, πιο ενδιαφέρον. Προσέχω τον ορίζοντα, στο βάθος αρχίζω να διακρίνω την οροσειρά του Βόρρα, δίνω χρόνο στο μάτι να συνηθίσει την αλλαγή από το γκρι της πόλης στο πολύχρωμο της φύσης. Παρατηρώ δεξιά έναν περίεργο σχηματισμό βράχων, στρίβω δεξιά στο μονοπάτι και συναντώ ένα γραφικό εκκλησάκι, είναι της Ζωοδόχου Πηγής. Παρκάρω και περπατώ μέχρι τον σχηματισμό, βγάζω φωτογραφίες, αγναντεύω την κοιλάδα, όπου στην αρχαιότητα λέγεται πως ζούσαν οι γίγαντες Άλμωπες, και την σχεδόν όλο το χρόνο κατάλευκη κορυφή του Καϊμακτσαλάν. Η αγωνία κορυφώνεται και θέλω να φτάσω στον προορισμό μου αλλά επιλέγω τον μικρό επαρχιακό δρόμο μέσα από τα χωριά, Άψαλο και Πολυκάρπη, και όχι την πιο γρήγορη αλλά αδιάφορη κεντρική οδό. Σε μπέρδεψα? Μην ανησυχείς είναι απλά τα πράγματα και προπάντων μην διαστάσεις να ρωτήσεις όποιον κάτοικο βρεις μπροστά σου, πιάσε κουβέντα μαζί του, θα χαρεί να σε βοηθήσει.
Τι έκανα?
Οι επιλογές που έχει κανείς δεν είναι απεριόριστες αλλά αρκετές ώστε να κρατήσουν τον επισκέπτη σε εγρήγορση για ένα διήμερο ή τριήμερο. Ας αρχίσω από την κύρια ατραξιόν που δεν είναι άλλη από τα Λουτρά. Διάβασε προσεκτικά τι μπορείς να κάνεις. Αν είναι χειμώνας, τόλμησε να χαλαρώσεις κάτω από τον καταρράκτη με τα ζεστά νερά ή κάνε μια βουτιά στα αχνιστά νερά της 25μετρης εξωτερικής πισίνας, η οποία βρίσκεται μπροστά από το καφέ των Λουτρών. Αν δεν είσαι ,όπως εγώ, της χειμερινής κολύμβησης, απόλαυσε τους άλλους να κολυμπούν από την μεγάλη τζαμαρία του καφέ , πίνοντας το αγαπημένο σου ρόφημα. Αυτό που πρέπει να κάνεις μόλις φτάσεις στην Λουτρόπολη είναι να κλείσεις ραντεβού σε μια από τις δέκα εσωτερικές πισίνες. Μην το αμελήσεις γιατί αν και είναι ανοιχτά σχεδόν όλο το 24ωρο, πολλές φορές οι μόνες κενές ώρες είναι οι μεταμεσονύχτιες. Εκτός και αν αυτό είναι το ζητούμενο για σένα. Οι πισίνες είναι πρόσφατα ανακαινισμένες και πέρα από τις ευεργετικές ιαματικές ιδιότητες του νερού προσφέρουν μεγάλη απόλαυση στα κουρασμένα σώματα ημών των αστών. Η Λουτρόπολη δεν είναι μόνο ιαματικές πηγές αλλά και ένας τόπος όπου μπορείς να χαρείς την φύση στο μέγιστο. Περπάτα στα μονοπάτια που οδηγούν βαθιά μέσα στο φαράγγι. Μην ξεχάσεις να φορέσεις άνετα παπούτσια και καλού κακού πάρε ένα σακίδιο με τα απαραίτητα μαζί σου. Οι φυσικές γούρνες που θα συναντήσεις στο διάβα σου είναι γεμάτες με κρυστάλλινο νερό, μοιάζουν με γλυπτά και σε καλούν να βουτήξεις στο παγωμένο νερό ή απλά να ξαποστάσεις δίπλα τους απολαμβάνοντας την δροσιά που προσφέρουν. Δεξιά στο κύριο μονοπάτι οδηγούν μερικές εκατοντάδες σκαλιά ψηλά στο σύμπλεγμα σπηλιών το οποίο ανακηρύχτηκε ως «Σπηλαιοπάρκο» και θεωρείται το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα. Περπάτα στους στενούς φωτισμένους διαδρόμους του συμπλέγματος, θαύμασε τους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες, και αν ενδιαφέρεσαι για περισσότερες πληροφορίες , αφιέρωσε λίγα λεπτά σ το μουσείο με τα πολύ σημαντικά ευρήματα . Αν είσαι φίλος των παραδοσιακών λιχουδιών τότε αποχαιρετώντας την Λουτρόπολη μην λησμονήσεις να ρίξεις μια ματιά στα μικρά μαγαζάκια με τα παραδοσιακά προϊόντα. Τέλος, δεν σου βάζω ιδέες απλά σου λέω πως από το Λουτράκι μέχρι την Λουτρόπολη η απόσταση των 3 χλμ. είναι πεζοδρομημένη και φωτισμένη. Ίσως, θελήσεις να την κάνεις με τα πόδια.
Από την άλλη πλευρά του Λουτρακίου βρίσκονται τα «Γαλανά Νερά», τα οποία πηγάζουν από το «Ντόμπρε Πόλε» και τα βρίσκεις εύκολα γιατί υπάρχει σήμανση που σε οδηγεί σε αυτά. Φτάνοντας θα συναντήσεις στα αριστερά σου το κάτασπρο παρεκκλήσι του Άγιου Νικόλαου, χτισμένο κάτω από έναν βράχο. Μπες μέσα, άναψε ένα κεράκι και παρατήρησε το λιγοστό αλλά παγωμένο νερό που τρέχει από τον βράχο. Μετά προχώρα μέχρι εκεί που τελειώνει το δρομάκι. Αν είναι χειμώνας, θα μπορέσεις μόνο να δεις τα «Γαλανά Νερά», αν είναι καλοκαίρι η πρόσβαση σε αυτά θα είναι βατή, οπότε, βγάλε τα παπούτσια, σήκωσε τα μπατζάκια, προχώρα μέσα προς την σχισμή των βράχων και δρόσισε τα πόδια σου. Έχεις κουράγιο; Έχεις χώρο στην κάρτα μνήμης της φωτογραφικής μηχανής; Αν ναι, επιστρέφοντας ανέβα τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Δες από ψηλά τον κάμπο της Αλμωπίας, τα χωριά που βρίσκονται σε αυτόν, το Καϊμακτσαλάν, το Μαύρο Δάσος και το «Μίσουφ Κάνιμ» ή αλλιώς την πέτρα του Μίσιου, αυτήν την περίεργη πελώρια σχισμή στο βουνό την οποία πρόσεξες από όταν έφτασες στο Λουτράκι.
Καϊμάκτσαλάν: Συστάσεις δεν χρειάζεται ούτε το βουνό με κορυφή στα 2.524 μ. ούτε το ψηλότερο χιονοδρομικό της Ελλάδας που λειτουργεί σε υψόμετρο 2.300 μ. Οι 14 πίστες διαφόρων δυσκολιών, χωρίς φυσικά ή τεχνητά εμπόδια, τα 20 lift και το μοναδικό τοπίο αξίζουν πάνω από μία επίσκεψη σε αυτό. Δύο δρόμοι οδηγούν τον επισκέπτη μέχρι το χιονοδρομικό, ο ένας έχει την αρχή του στο χωριό Μεγαπλάτανος, ο άλλος στο χωριό Όρμα. Η απόσταση είναι περίπου 35 χιλιόμετρα, και στην περίπτωση που επιλέξεις αυτήν από το χωριό Όρμα θα σε οδηγήσει μέσα από το Μαύρο Δάσος, όπου άξιο επίσκεψης είναι το φαράγγι, «Ράμνο Μπορ» ή αλλιώς Ίσιο Πεύκο. Όπως λέει και το όνομα, εκεί θα συναντήσεις ένα δάσος με πανύψηλα ίσια πεύκα που υψώνονται στον γαλανό ουρανό. Αν επισκεφθείς το Καϊμακτσαλάν καλοκαίρι δεν θα δεις χιόνι αλλά η προσφερόμενη θέα θα σου κόψει την ανάσα.
Ντόμπρο Πόλε: Για να φτάσεις στο «Ντόμπρο Πόλε» ή αλλιώς Καλή Πεδιάδα πρέπει πρώτα να φτάσεις στο Άνω Λουτράκι. Ακολούθησε την πινακίδα που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο Λουτράκι – Λουτρόπολη και ο ασφαλτοστρωμένος ελικοειδής δρόμος θα σε οδηγήσει στον εγκαταλελειμμένο πλέον οικισμό. Εκεί μπορείς να επισκεφτείς την, εκατό ετών παλιά εκκλησία του Αϊ Γιώργη και να δροσιστείς στην βρύση που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πελώρια πλατάνια. Να γνωρίζεις, πως την ημέρα εορτασμού του Αγίου Γεωργίου, την Πρωτομαγιά αλλά και την Καθαρά Δευτέρα, το πλάτωμα στον Αϊ Γιώργη σφύζει από ζωή, καθώς όλοι οι κάτοικοι μεταφέρονται εκεί για να γλεντήσουν. Ο δρόμος που οδηγεί στο «Ντόμπρο Πόλε», είναι χωμάτινος και θα χρειαστεί να έχεις 4Χ4 για να φτάσεις με ασφάλεια. Η διαδρομή έχει σημεία με εκπληκτική θέα και αν επιχειρήσεις να επισκεφθείς την καλή πεδιάδα, άνοιξη, θα συναντήσεις ένα ανθισμένο λιβάδι που όμοιό του, δεν έχεις ξαναδεί. Η πεδιάδα σχηματίστηκε πάνω σε κρατήρα, από το ηφαίστειο που φιλοξενείτε από κάτω του. Σου θυμίζω, πως σε υψόμετρο 1750 μέτρα οι καιρικές συνθήκες είναι διαφορετικές και πως ίσως χρειαστείς μπουφάν, ακόμα και στα μέσα του καλοκαιριού. Τέλος, να ξέρεις πως η διαδρομή είναι ανάλογα, τον καιρό, το όχημα και τον οδηγό, από δύο έως τρεις ώρες, και πως τα κινητά τηλέφωνα έχουν ελάχιστο ή καθόλου σήμα.
Δραστηριότητες: Δεν θα σε κουράσω, εσύ ξέρεις καλύτερα τι ταιριάζει σε σένα. Μπορείς να κάνεις πεζοπορία ή ποδήλατο βουνού στα αναρίθμητα μονοπάτια, ορειβασία, κατάβαση φαραγγιού ή να ακολουθήσεις ονειρεμένες διαδρομές 4Χ4. Με εξαίρεση τα χειμερινά σπορ τα οποία με ευκολία μπορείς να κάνεις στο Καϊμακτσαλάν, για όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες θα πρέπει να ξεφύγεις από τα συνήθη και να τολμήσεις το διαφορετικό. Να θυμάσαι όμως πως ότι και αν κάνεις στην φύση, πρέπει να το κάνεις με σεβασμό, προσοχή και προτεραιότητα στην ασφάλειά σου.
Που έμεινα;
Οι επιλογές στο Λουτράκι αλλά και στα χωριά γύρω από αυτό, όπως Όρμα και Λυκόστομο, είναι πράγματι πολλές. Από μικρά απλά και λιτά ενοικιαζόμενα δωμάτια ή γκαρσονιέρες, μέχρι μεγάλα ξενοδοχεία και υπέροχους πολυτελής ξενώνες, βρίσκει κανείς τα πάντα και για κάθε πορτοφόλι. Στο διαδίκτυο μπορείς να βρεις όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τα υπάρχοντα καταλύματα, εγώ επέλεξα να περιπλανηθώ στο χωριό και να ψάξω επί τόπου. Μην το επιχειρήσεις αν πρόκειται για τριήμερο ή κάποια γιορτή, δεν θα βρεις εύκολα κατάλυμα. Προσωπικά φιλοξενήθηκα στον ξενώνα «Καλλίνικο» ο οποίος βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο του χωριού και έχει έντονο το άρωμα της οικογενειακής στέγης. Εσείς που ψάχνετε το διαφορετικό ίσως σας κεντρίσει το ενδιαφέρον ο πέτρινος ξενώνας «Chateau Rond Suites» ο οποίος δεν ξεχωρίζει μόνο λόγο του κυκλικού σχήματος αλλά και λόγο των δωματίων που αποπνέουν άρωμα Βενετίας.
Που έφαγα;
Δεν γίνετε να παραλείψω την πλέον αγαπημένη δραστηριότητα του κάθε Έλληνα. Φαγητό και Διασκέδαση. Οι επιλογές και σε αυτόν τον τομέα, όπως φαντάζεσαι, είναι πολλές. Υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες διάσπαρτες στο χωριό με εκλεκτά εδέσματα για κάθε γούστο. Για σένα που θέλεις να μείνεις στο δωμάτιο υπάρχει η επιλογή να παραγγείλεις κάτι από τα καταστήματα που προσφέρουν φαγητό σε πακέτο. Για σένα που αρέσκεσαι σε κάτι πιο gourmet υπάρχει ο «Υδρόλιθος». Ο μερακλής θα ψάξει να βρει το «Μεζεδοπωλείο του Μπλα-Μπλα. Τέλος, αν όλα τα παραπάνω σου φαίνονται πεζά και το δικό σου ενδιαφέρον εστιάζει στο να απολαύσεις έναν καφέ ή να διασκεδάσεις πίνοντας ποτό εκτός από το υπέροχο πέτρινο cafe bar «Πόθος» στον δρόμο προς τα Λουτρά, οι επιλογές στην ευρύτερη περιοχή είναι αρκετές και ενδιαφέρουσες.
Δεν μένει παρά να ανακαλύψεις το Πόζαρ δηλαδή τον τόπο «κάτω από την φωτιά».
Κείμενο – Φωτογραφίες Γιώργος Παπαδόπουλος
{gallery}parousiaseis/loutra_pozar{/gallery}
