Η F40 γιορτάζει τα 30στα γενέθλια και η μαρτυρία του ανθρώπου που την έφτιαξε είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα.
«Δεν έχω βιώσει ποτέ μια παρουσίαση όπως αυτή της F40. Όταν αποκαλύφθηκε το χειροκρότημα ήταν βροντερό και ευχάριστα ανατριχιαστικό κατά κοινή ομολογία όλων υμών των συνεργατών του Enzo. Ίσως ένα μέρος αυτής της αντίδρασης ήταν η μυστικότητα κάτω από την οποία έγινε η εξέλιξή της».
Έτσι χαρακτήρισε τα αποκαλυπτήρια ο Ermanno Bonfiglioli, αφεντικό των ειδικών πρότζεκτ της Ferrari την δεκαετία του 1980 και ενας από τους δημιουργούς της επικής F40.
Η F40 είναι η εξέλιξη της 288 και η τελευταία Ferrari της οποίας την παραγωγή ενέκρινε ο ίδιος ο Enzo, είναι το αυτοκίνητο που δεν άρεσε καθόλου στον Gordon Murray αλλά λάτρεψε ο Nigel Mansell. Το χρονοδιάγραμμα που δόθηκε ήταν ασυνήθιστο, μόλις 13 μήνες δόθηκαν στους τρεις υπεύθυνους για την σύλληψη, εξέλιξη και παραγωγή της.
Ο Bonfiglioli απορεί ακόμα και σήμερα πως κατάφεραν σε 13 μήνες να σχεδιάσουν, δοκιμάσουν και κατασκευάσουν την Ferrari F40. Άθλος αν υπολογίσει κανείς πως «ξοδεύτηκαν» δυόμιση χρόνια για την ανάπτυξη του προγράμματος της νέας Giulia.
Η F40 ήταν ουσιαστικά ένα αγωνιστικό με άδεια να κυκλοφορεί στον δρόμο. «Ριχτήκαμε στην δουλειά σαν να μην υπήρχε αύριο» λέει χαρακτηριστικά ο σχεδιαστής Leonardo Fioravanti, ο δεύτερος των τριών. Το ζητούμενο ήταν να δημιουργήσουμε ένα αυτοκίνητο αεροδυναμικής υπεροχής. Να δημιουργήσουμε ένα σώμα στο οποίο ο αέρας θα γλιστρούσε με την ελάχιστη δυνατή τριβή επιτρέποντας στην πιο δυνατή Ferrari δρόμου της εποχής να ξεδιπλώσει αβίαστα αυτήν την δύναμη».
Η ομάδα του Bonfiglioli έπρεπε να βολέψει σε αυτό το σώμα τον 8κύλινδρο κινητήρα 2.9 λίτρων απόδοσης 478 ίππων της 288 GTO Evoluzione. Ήταν η πρώτη Ferrari παραγωγής η οποία θα ξεπερνούσε την τελική των 320 χλμ./ώρα και για να συμβεί αυτό δόθηκε μεγάλη προσοχή στο συνολικό βάρος (1100 κιλά) αλλά και στο βάρος του κινητήρα. Έτσι λοιπόν η Ferrari F40 έγινε η πιο δυνατή αλλά και η πιο αψυχολόγητη στον δρόμο.
Ο τρίτος της παρέας, ο οδηγός της Ferrari Dario Benuzzi λέει πως «η οδήγηση της F40 στις πρώτες φάσεις των δοκιμών ήταν απογοητευτική. Χρειάστηκαν πολλές δοκιμές και συνεννόηση με την ομάδα του Bonfiglioli για να καταφέρουμε να τιθασεύσουμε έτσι την δύναμη της ώστε να μπορεί να οδηγηθεί με ασφάλεια και στον δρόμο. Δεν έγιναν συμβιβασμοί, θέλαμε η F40 να αντιπροσωπεύει την ωμή δύναμη, προσφέροντας στον οδηγό ελάχιστες ανέσεις».
Ο Benuzzi συμπληρώνει πως «η F40 είναι η μόνη για την οποία είμαι ιδιαίτερα περήφανος, έστω και αν δοκίμασα διαμάντια όπως τις BB, 288GTO, F40 IMSA, 550, Enzo, 333SP, 599, 458, FXX, 599XX, FF, F12 ακόμα και την υποτιμημένη F50 η οποία ήταν εκπληκτική στην οδήγηση αλλά της έλειπε η απαραίτητη δύναμη». Όταν μιλάει έτσι για αυτή ο Dario τι αρνητικό μπορεί να πει ο οποιοσδήποτε…
